çok eski zamanlardan birinde kıral hizmetkarlarından su istemiş. Sarayda yaşıyan hizmetkarlardan birinin küçük bir oğlu varmış ve sarayı hiç görmemiş. 

Suyu bir kaba doldurmuşlar ve çocuğa verdikten sonra krala götürmesini istemişler. çocuk büyük bir titizlikle suyu dökmeden krala götürmüş. suyu dökmemek için o kadar çok konsatre olmuş ki etrafına hiç bakmamış. Döndüğünde sarayı beenip beğenmediğini sormuşlar. çocuk suya konsantre olduğundan sarayın hiç bir güzelliğini görememiş ve anlatamamış. Boynu bir şekilde öylece durmuş.

Kral bir zaman sonra yine su istemiş. suyu bir kaba doldurarak tekrar çocuğa vermişler. çocuk suyu götürürken etrafına iyice bakmış. Elindeki su kabını unuturcasına dalıp dalıp gitmiş. Kralın huzuruna geldiğinde suyu krala uzatmış uzatmasına fakat suyun yarısını dökmüş.

Hayatta tıpkı çocuğun suyu krala götürmesi gibidir. Bazen o kadar çok işimizin içine gömülürüz ki bir ömür bitip giderken etrafımızdaki güzellikleri keşfedemeyiz. Her geçen günün ne kadar değerli ve yaşanması gerektiğini unutmayalım. çalıştığımız iş yerinden başka yaşam yerlerinin ve bir sosyal hayatımızın olduğunu unutmayalım. Belki bir kap dolusu su veremeyiz ama ömrümüze güzel anlar kazandırabiliriz....